حال و روز این روزها

گاهی به تنهایی خدا فکر میکنم

آنقدر بی نیاز که به هیچ‌چیزی جز خود نیاز ندارد!

و مایی که در گیرِ بنده هایش هستیم!

گاه به آدم ها می‌اندیشمبه حال دلِ خوفناکشان!

درد دارد! اندیشیدن به حال این روزهای آدم ها درد دارد!

"یک قدم از خانه دور میشوم"

دو قدم

سه قدم

ده قدم

^صدای بوق ماشینی که پی در پی خدشه می اندازد بر روانم"

پانزده قدم و قدم های بعدی

^دعوایی در ترافیک"

^زنگ موبایلی که آهنگش در فریاد های مخاطب گم میشود"

^گل های رز مانده در گرما پشت چراغ های قرمزدر دست لیلی های بی مجنون"

^فحاشی هایی که به زد و بند ختم میشود"

^شیشه های ماشینِ پشتِ ترافیکی که ، بی دلیل پاک میشوند و قلب هایی که هر لحظه، با دلیل کثیف!"

و اعصاب هایی که هر زمان ضعیف و ضعیف تر میشوند

خسته ایمخسته تر از خسته تر از خسته تر!

"و قدم های اخری که دیوانه وار به سوی خانه در پی آرامش میتازند"

فکر و خیال هایی که این مغز های دردمند را ثانیه ای آسوده نمیگذارند

درد پشت درد

زخم پشت زخم

غم پشت غم

میسوزیمدر آتشی که جانمان را تدریجی میگیردو مایی که به دنبال آبی هستیم در دور دستها برای خفه کردن حُزن این آتش که چون بختک به زندگیمان چسبده ، و میابیم چیزی را که بیش از سراب نبود!

درد دارد ، لبخندهایی که زده میشود!

درد دارد لباس های از ریشه پاره

درد دارد دستان پینه بسته

تشنگی هایی که با سراب سیراب میشوند؛

فقر هایی که هرگز به ثروت ختم نمی‌شوددرد دارد!

و دستان نیازمندی که به جای خدا ، به سوی بنده ی خدا دراز میشوند و "کمک" گدایی میکننددرد دارد

و خدایی که در این نزدیکی است و ما در دور دستها گمَش کرده ایم

درد دارد درد داریمدرد!

NIKNA|نیک‌نا

نیکتا ناصر

98.SHRV.9